مایکل گفت: «آن‌ها گفتند که من خیلی خوش‌شانس بودم، اینکه پسرم این ساعت را برایم خرید انتخاب خوبی بود؛ چرا که هرگز متوجه [بیماری] نمی‌شدم و خیلی دیر می‌شد.» پزشکان به مایکل گفته بودند که او بدون مداخله‌ی فوری پزشکی جانش را از دست می‌داد.

نیک سپس برای ابراز قدردانی، به تیم کوک، مدیرعامل شرکت سازنده‌ی گوشی آیفون و لپ تاپ مک بوک، ایمیل زد و تیم در کمال ناباوری در عرض کم‌تر از ۲ ساعت به او پاسخ داد: «خوشحالم که پدرتان درمان مورد نیاز را دریافت کرد. خیلی ممنون که داستان او را با ما به اشتراک گذاشتید.»

در اتفاقی مشابه، کریستوفر اوکلی، استاد دانشگاه کارولینای شمالی، معتقد است که اپل واچ جانش را پس از یک حمله‌ی قلبی جزئی نجات داده است.

در شب حادثه، ساعت هوشمند اوکلی ضربان قلب او را بین ۱۲۱ تا ۱۵۱ ضربه‌در‌دقیقه نشان می‌داد؛ با اینکه وقتی کریستوفر به پزشک مراجعه کرد ضربان قلبش تثبیت شده بود؛ اما داده‌های ثبت شده‌ی اپل واچ ریتم غیر طبیعی قلب را نشان می‌دادند.

این شواهد برای پزشکان کافی بود تا یک عمل جراحی بای‌پس دوگانه‌ی اورژانسی را روی کریستوفر ۶۱ ساله انجام دهند. اوکلی ۲ سال پس از این حادثه در ایمیلی به تیم کوک، درباره‌ی چگونگی نجات جانش توسط اپل واچ گفت: «من واقعاً از تمام کاری که شما برای ساخت محصولی که هم‌ زمان را به شما می‌گوید و هم جانتان را نجات می‌دهد، انجام داده‌اید، قدردانی می‌کنم.»

این‌بار نیز تیم به سرعت پاسخ داد: «ممنون که داستان‌تان را با ما به اشتراک گذاشتید، خیلی خوشحالم که درمان لازم را دریافت کردید.»

ماجراهایی از این جنس، بیش از هر چیز یادآور مزایای فناوری‌های پوشیدنی در حوزه‌ی بااهمیتی مثل سلامت هستند؛ توانایی نظارت مداوم روی علائم حیاتی مانند ضربان قلب می‌تواند با تشخیص زودهنگام نشانه‌های غیرعادی، به تشخیص بیماری‌ و گاهی درست مثل مایکل و کریستوفر، به نجات جان افراد منجر شود.