جالب اینجا است که برای نمونه‌‌ی اولیه‌ی گوشی تاشوِ گوگل، دو اسم رمز Pipit و Passport ذکر کرده‌اند؛ با‌این‌حال، با اینکه این دو در بازه‌ای زمانی پروژه‌هایی جدا از هم بودند، در‌نهایت با نام Pipit به هم ملحق شدند.

نسخه‌ی آزمایشی گوگل پیکسل فولد شباهت‌های چشمگیری با نسخه‌‌ی نهایی که به بازار عرضه شد دارد. اصلی‌ترین تفاوت دو مدل، نوار شیشه‌ای یکدست دوربین‌های پشتی در عرض Pipit است که ظاهر پیکسل ۶ گوگل را یادآوری می‌کند.

برآمدگی دوربین نسخه‌ی نهایی پیکسل فولد پیش از هرچیز به طراحی پیکسل ۷ پرو شبیه شد. با‌ وجود این تغییر، ابعاد غیرمعمول و فرم کلی گوشی تاشوِ گوگل بین Pipit و نسخه‌ی عرضه‌شده به بازار چندان تغییر نکرد.

ازنظر مشخصات، Pipit یک نسل از پیکسل فولد نهایی عقب‌تر بود. این دستگاه از نخستین نسل تراشه‌ی تنسور گوگل با همراهی مودم اگزینوس ۵۱۲۳ استفاده می‌کرد که به‌دلیل مشکلات متعددش شناخته شده بود.

سیستم دوربین‌های Pipit نیز قدیمی بود و از سنسور سونی IMX363 (۱۲ مگاپیکسل، ۱/۲٫۵۵ اینچ) برای دوربین اصلی استفاده می‌کرد؛ همان سنسوری که از زمان Pixel 3 استفاده می‌شد. دوربین فوق‌عریض از سنسور سونی IMX386 (۱۲ مگاپیکسل، ۱/۲٫۹ اینچ) استفاده می‌کرد؛ در‌حالی‌که هر دو دوربین سلفی (بیرونی و داخلی) از سنسور سونی IMX355 (۸ مگاپیکسل، ۱/۲٫۸ اینچ) بهره می‌بردند. Pipit فاقد لنز تله‌فوتو بود که بعداً به پیکسل فولد نهایی اضافه شد.

در‌مقابل، نسخه‌ی نهایی پیکسل فولد (با اسم رمز Felix) برای دوربین اصلی خود به سنسور سونی IMX787 (۴۸ مگاپیکسل، ۱/۲ اینچ) روی آورد. سنسور IMX386 در نقش دوربین فوق‌عریض ظاهر و از سنسور سامسونگ ۳J1 (11 مگاپیکسل، ۱/۳ اینچ) برای هر دو دوربین تله‌فوتو و سلفی بیرونی استفاده شد. دوربین سلفی داخلی همچنان از سنسور IMX355 استفاده می‌کرد.

نمایشگر بیرونی Pipit و نسخه‌ی نهایی گوشی تاشوِ گوگل کمی تفاوت داشتند. نمایشگر بیرونی Pipit ابعادی برابر ۶۶ در ۱۲۸ میلی‌متر و نمایشگر پیکسل فولد ابعادی برابر با ۶۷ در ۱۳۰ میلی‌متر دارد. وضوح تصویر نیز برای Pipit برابر با ۱٬۰۹۰ در ۲٬۱۰۰ پیکسل و برای پیکسل فولد ۱٬۰۸۰ در ۲٬۰۹۲ پیکسل بود.

نمایشگر داخلی بین نسخه‌های لغو‌شده‌ و عرضه‌شده‌ی پیکسل فولد بدون تغییر باقی ماند. برخی از نمونه‌های اولیه حتی از ورودی قلم (استایلوس) پشتیبانی می‌کردند؛ اگرچه این ویژگی در‌نهایت کنار گذاشته شد.

زمان عرضه‌ای که برای عرضه‌ی Pipit در نظر گرفته بودند، درخور توجه است. قرار بود Pipit در کنار نسل اول و لغوشده‌ی تبلت پیکسل با تراشه‌ی تنسور و پیکسل ۶a در رویداد Google I/O 2022 رونمایی شود. اندروید ۱۲L با بهینه‌سازی‌هایی برای نمایشگر‌های بزرگ‌تر نیز همان زمان عرضه شد.

شاید بتوان کنار گذاشته‌شدن Pipit را به عرضه‌ی پر از مشکل پیکسل ۶ و انتشار پر از باگ اندروید ۱۲ ربط داد. به‌علاوه، هرچند اندروید ۱۲L پیشرفت‌های زیادی کرد، به‌اندازه‌ی کافی پایدار نبود و بسیاری از ویژگی‌هایش به‌تعویق افتادند.

گوگل احتمالاً به‌دلیل اطمینان از پایداری نرم‌افزاری و انجام بهبود‌های سخت‌افزاری، تصمیم گرفت هم تبلت و هم گوشی تاشوِ خود را به‌تعویق بیندازد.

با وجود لغو شدن، Pipit بی‌فایده نبود؛ زیرا بسیاری از کارمندان گوگل از نمونه‌های اولیه‌ی گوشی تاشوِ این شرکت به‌عنوان گوشی‌ اصلی خود استفاده می‌کردند و بازخورد‌های آن‌ها بدون‌ شک بر روند توسعه‌ی نسخه‌ی نهایی پیکسل فولد تأثیر گذاشته است.